Vervolg

Na 19 jaar hebben we Budapest weer opnieuw verkend. Twee dagen hebben we kris kras door Budapest gereisd met het openbaar vervoer. Zowel met de trein, metro en bus. Dit vervoer is overigens voor de oudjes gratis. Ook hier hebben we ons best nog gedaan om een paar billard keu's te kopen.Toen we uiteindelijk de winkel gevonden hadden, waar overigens ontzettend veel keus was, werd er besloten daar toch maar niet te kopen. De prijzen lagen aanmerkelijk hoger dat die hier in Berlicum. We hebben een paar keer heerlijk Hongaarsgegeten in de stad.

Zaterdag 29 mei werder aan de terugreis begonnen naar Nederland. We hadden eerst de bedoeling nog gehad om een paar dagen Wenen aan te doen, maar hier werd van afgezien, omdat we al zoveel indrukken hadden opgedaan, dat dit toch maar weer een keer uitgesteld werd. Na 700 km kwamen we aan op een camping in Velburg, die we op de heenreis ook hadden aangedaan. Het was er nu aanmerkelijk drukker dan de vorige keer.

Zondag 30 mei 2010 te 07.00 uur aldaar vertrokken voor de laatste rit tijdens deze vakantie periode. We hadden iets meer dan 600 km te rijden. Onderweg veel regen gehad, zodat we de nieuwe ruitenwissers goed konden gebruiken. Omstreeks 15.00 uur kwamen we in Berlicum aan. Alles is tijdens de vakantie goed verlopen.We hebben in totaal 11.174 km gereden.

Wij vonden het fijn dat jullie reageerden en willen daarvoor hartelijk dank zeggen.

vervolg

Zaterdagmorgen 22 mei zijn we om ongeveer 10.00 uur vertrokken uit Izmit. We hebben eerst nog ontbeten met gekookte eitjes gezamenlijk met de politiemensen van dat bureau, waarna onze vrienden Zeynittin en Ismail ons kwamen uitzwaaien. Nu op weg naar Istanbul. We wisten dat de camping waar we al een paar maal hadden opgestaan, gesloten was. Toch dachten we daar in de buurt een plaatsje te vinden, omdat we van daaruit gemakkelijk met de metro Istanbul konden bereiken. Van de mensen in buurt kregen we te horen dat naast het station een politiebureau was. Dan maar daar heen. We hadden de camper nog niet tot stilstand gebracht op een mooie parkeerplaats voor het bureau of we kregen al aanwijzigen om door te rijden. Daar werd geen gehoor aangegeven. Toen ik hen vertelde wat de bedoeling was, werd er gebeld met de baas, die ik ook aan de telefoon kreeg. Helaas konden we onze bedoeling niet kenbaar maken want hij verstond alleen Turks. Intussen werden passanten telkens staande gehouden of er daar een Engels van sprak. Eindelijk kwam een Russische dame, die als tolk kon fungeren.

Het resultaat was, dat we er niet mochten staan. Ze konden daar onze veiligheid niet garanderen. Ongeveer 60 km daar vandaan had in die week een zelfmoordenaar met een gordelbom een bloedbad daar aangericht waarbij 6 mensen waren omgekomen. Zelf liepen ze met kogelvrije vesten aan en de wacht was bewapend met een automatisch wapen. We kregen te horen dat we 20 km stad inwaarts moesten rijden. Ze hebben ons wel een eind voorgereden met een wagen tot we op de goede weg zaten.

We zijn Istanbul ingereden tot we naast de Blauwe Moskee midden in de stad stonden op een bewaakte parkeerplaats. Die middag hebben we nog wat rondgewandeld.

Zondagmorgen 23 mei na het ontbijt zijn we de stad ingegaan. Het was er ontzettend druk. De grote bazaar was gesloten. De kleine was open en er was ontzettend veel volk op de been. Nadat we gegeten hadden in de stad zijn we terug gegaan naar de camper, om vervolgens maar gewoon te vertrekken. We hadden eerst gedacht een paar dagen te blijven, maar omdat we daar de meest bezochte toeristische gebouwen al een paar jaar eerder bezichtigd hadden, was er weinig nieuws voor ons.

Ik had gezien dat ongeveer direct na de uitrit van de parkeerplaats een bord stond waarop aangegeven was dat dat de richting van het vliegveld was. Die kant moesten wij op, dus zo gedaan. Al direct bleek dat we midden tussen de restaurantjes reden waarvan de tafel en stoeltjes op de weg stonden. Even later bleek dat we ook nog rondjes aan het rijden waren en toen we tussen de tafeltjes doorreden werd ons verteld dat er een klein viaduct was, waar wij niet onderdoor konden. Dus maar achteruit en de auto's die achter ons aan waren gereden ook natuurlijk.

Na 2 uur in de stad rond gereden te hebben was het dan zo ver dat we in de richting van Edirne, Turkse grens, reden.

Maandag 24 mei zijn we met een dolmus (klein busje) naar Edirne stad gegaan. Onderweg moesten we een keer overstappen omdat ons busje niet verder reed. In deze plaats hebben we onze laatste Turkse Pide gegeten. Op de terugweg met een zelfde soort busje kwamen we niet verder dan het eindstation op een heel andere plaats als waar we moesten zijn. Toen we het busstation in wilde lopen vroeg er iemand aan ons waar we naar toe moesten. Toen we hem dan vertelden dat we naar de camping wilden gaf hij de chauffeur, waar we mee gekomen waren, de opdracht om ons maar even bij de camping af te gaan zetten. We waren hem zeer dankbaar want het was toch nog zeker wel 4 km lopen geweest.

Dinsdag 25 mei zijn we vertrokken uit Edirne. Die dag zijn we rond 17.00 uur gestopt bij Hotel Nais te Nis. Daar stonden 2 Franse campersr. We hadden gedacht dat zij daar ook zouden overnachten, maar zij reden even later weer weg. Nadat we gegeten hadden ben ik op zoek gegaan voor internet. Dit was er maar ik kreeg geen contact met de server. Toen kwam er een man naar ons toe en die vroeg of we daar wilden overnachten. Op ons ja, gaf hij te kennen, dat het daar niet veilig was. We moesten direct voor de ingang van het hotel parkeren, maar dan moesten we wel even overleg plegen met de receptie. Deze man had security op zijn rug staan.

Toen we hem 5 Euro hadden gegeven voor de goeie tip, was het al niet meer nodig om langs de receptie te gaan. We hebben er heerlijk en rustig geslapen. We stonden in elk geval veel verder van de autobaan af.

Woensdag 26 mei . Bij het verlaten van Servie zag de dienstdoende beambte aan de grens in de paspoorten dat we in Jordanie en Syrie waren geweest. Dit was verdacht. We moesten aan de kant gaan staan om goed gecontroleerd te worden op drugs. We moesten wachten en wachten en uiteindelijk was er dan iemand bereid om ons voertuig te controleren. Daarna was het zo gepiept. Nog even een vignet gekocht. Later bleek dat het maar een geldigheidsduur heeft van 4 dagen. We dachten op een camping te gaan staan in Szeged, maar die hebben we niet aangetroffen. Dan maar door naar Budapest.

600 km later tegen 18.30 uur stonden we op de voor ons wel bekende Romai-camping in Budapest. De bomen waren zo groot geworden, dat deze heel het licht op de camping wegnamen. Er was niet veel veranderd

Vervolg

Dinsdagmorgen 18 mei wordt de laatste duik genomen in zee. We rijden naar Konya om de camper na te laten kijken. Alles moet gecontroleerd worden. De remmen van de achterwielen moeten gecontroleerd worden. Het lucht- en brandstoffilter moeten vernieuwd worden. Tevens zijn de ruitenwissers aan vervanging toe.

Onderweg is het niet meer zo warm, maar we gaan ook de hoogvlakte op. Konya ligt boven de 1000 meter.

Nadat de opdracht na 2 uur in de garage gestaan te hebben volbracht was, bleek dat de remmen in goede staat waren. De filters en de ruitenwissers waren vervangen. Voordat we de auto mee konden nemen werd hij door 4 man gewassen en onderhanden genomen. Uiteindelijk moesten we de rekening vereffenen. Dit bleek neer te komen op ongeveer € 26,- Tijdens het wachten in de garage konden we nog internetten. Zo'n 200 meter voorbij de garage was een tankstation, waar we mochten overnachten. We konden het toilet en douche gebruiken. Dit kwam ons de eigenaar zelf vertellen. We hebben daar in het restaurant gegeten. De temperatuur was inmiddels naar 14 graden afgekoeld.

Woensdag 19 mei zijn we na het ontbijt vertrokken. Via Afyon zijn we gegaan naar Kutahya. Het weer is bewolkt en het is niet warmer dan 20 graden. Ongeveer 30 km voor Kutahya passeerden we 8000 gereden kilometers. In Kutahya staan we bij een Renault-garage met een Shell pomp. Hier heeft Cor naar Zeynettin Saglam gebeld met de mededeling dat we hem de volgende dag graag wilden ontmoeten in Izmit (Conceali). We stonden bij die garage op een hele rustige plaats.

Donderdag 20 mei zijn we vertrokken richting Izmit. Onderweg zijn we toch nog even naar een Ford garage aangegaan om het mechaniek van de richtingaanwijzer te laten vervangen. Dit waren we vergeten te vermelden bij de vorige beurt. Hiervoor waren we € 37,- kwijt. Vervolgens rijden we ongeveer om 15.30 uur Izmit binnen. Bij een tankstation belt Cor zijn IPA vriend. We worden hier na 20 minuten opgehaald door Zeynettin. We mogen met de camper op het terrein van de politie staan. Ze hadden daar een plek vrijgemaakt tussen de gevechtsvoertuigen. We krijgen een hele rondleiding door het bureau. Alle afdelingen worden doorlopen. Een bezoek aan de hoogste baas wordt zeker niet overgeslagen en hij loopt verder met de rondleiding mee. Ook krijgen we de schietbaan te zien, waar op dat moment schietoefeningen aan de gang waren. Daarna moesten we naar de kantine, waar we ons tegoed moesten doen aan aardbeien, kersen en pruimen. Na dit alles wordt het tijd voor een diner in de stad. De tafel was gereserveerd voor 6 personen. We krijgen daar echt Turks eten voorgeschoteld. Niets was te veel, diverse soorten kebab, hete pepers, diverse salades en niet te vergeten een soort ronde pannenkoeken, waar alles werd ingedraaid. Tot slot kregen we warme zoete taart als nagerecht. Hierna hadden we onze wensen kenbaar gemaakt. Toen bleek dat we nog een dag en nacht langer wilden blijven moesten we verkassen naar een bureau direct in de binnenstad want dan hoefden we niet met de bus of taxi naar het centrum. Het andere bureau had maar een kleine parkeerplaats en daar waren ze niet zo blij dat we met onze camper daarbij moesten staan. Maar ja wie baas is bakt koek zeggen we wel eens en zo is het ook. Zeynettin was de vervanger van de hele grote baas, dus hij deelde ook daar de lakens uit. Nadat ze aan ons gewend waren viel het allemaal mee en werden we gastvrij behandeld.

Zeynettin maakte met ons de afspraak dat hij ons morgenochtend om 08.30 uur zou komen ophalen om op het bureau te komen ontbijten. We wachten maar rustig af.

vrijdag 21 mei. Punktueel 08.30 uur werden wij opgehaald en meegenomen naar het heoofdbureau. Het ontbijt bestond uit een kop soep. Er stond wel brood bij, maar we dachten dat daarna wel beleg bij zou komen. Helaas alleen soep,dat was het ontbijt. Niet getreurd, we dachten de dag samen door te brengen en de stad Izmit te bekijken. Dit werd anders. We kregen een prive-chauffeur met politiewagen en een tolk ter beschikking die ons de stad en omgeving lieten zien. We hebben een onderzeeboot en een groot oorlogsschip bezocht. Ook was er langs de kust een ontzettend mooi groot schoon park. Hier hadden vroeger fabrieken gestaan, maar door de grote aardbeving in 1999 hebben zijn deze allemaal verwoest. Dat spul hebben ze opgeruimd en een kilometers lang park aangelegd. Bij deze aardbeving vielen 20.000 doden. in de stad hebben we de bijzonderheden bekeken. We zagen ook eenkerkhof voor politemensen die tijdens dienst omgekomen zijn. Daarna hebben we gegeten op de kosten van de Turkse I.P.A. (International Police Association) Na de lunch werden we verwacht op het hoofdbureau waar we weer werden ontvangen door het management. Hierbij was ook de politie-arts aanwezig. Diverse zoetigheden kwamen op tafel naast de gebruikelijke thee.

Hierna zijn we weer met onze begeleiders naar een pretpark voor kinderen gegaan. Daar werden ook cartoonfilms opgenomen. Toen het hard begon te regenen zijn we naar huis gegaan. Daar heeft An weer lekker gekookt. We hebben stroom gekregen vanuit het bureau. De laptop hebben we aangesloten op hun internet en we konden weer aan de slag met ons verhaal.

Morgenvroeg nemen we afscheid en vertrekken naar Istanbul

Vervolg

De laatste paar dagen hebben we hier aan de kust genoten van het hele goede weer, het is steeds omstreeks 33 graden geweest, gezwommen en lekker gegeten.

Morgen 19 mei vertrekken we hier. We gaan naar Konya om te zien of we daar de camper een grote beurt kunnen laten geven. Misschien dat we de eerste dagen daarom geen internet hebben, maar we melden ons weer zo spoedig mogelijk.

Vervolg

We blijven het maar volhouden, zwemmen, zonnen, eten en vissen. Gisteren 3 vissen gevangen. Direct gegeten. Verser kun je ze niet hebben.

We hebben gisteren en vanmorgen wat foto's geplaatst. Er volgens er nog meer, maar het is een erg tijdrovende zaak. We hebben het er natuurlijk graag voor over.

Vervolg

Weinig nieuws hier onder de zon. We schijnen zowat tot de familie te behoren hier bij het hotel,restaurant annex camping. Vandaag was het zover dat An zelf mee moest koken.

De temperatuur blijft in elk geval goed, Elke dag omstreeks 32-33 graden. 's-Nachts koelt het gelukkig een beetje af en met de ramen zowat allemaal open kunnen we toch nog goed slapen.

Morgen gaan we met de bus naar Silifke. Er schijnt daar op vrijdag een grote markt te zijn. Vandaag heeft hier een familie feest. Volgens ons hebben ze een zelfstandig orkest ingehuurd voor Turkse muziek. Zelf kunnen ze ook muziek instrumeneten bespelen. Het is een dolle boel met veel herrie.

Vervolg

Nadat we hier in Kiskalesi zijn neergestrekenhebben we eigenlijk maar weinig meer ondernomen. Vandaag hebben we hier met een gids de omgeving bekeken uit de Byzantijnse tijd. Daar is hier nog veel van dietijd te zien.Verder aanbidden we de zon en zwemmen in de zee. Het zeewater is hier 23 graden. Overdag is het zo'n 33 graden. We vermaken ons hier best. Eten af en toe met de pot mee en drinken natuurlijk veel thee. Het is hier een familiebedrijf met 3 broers en een zus. De moeder of oma is en blijft de baas. Ze hebben hier 24 hotelkamers geheel neiuw ingericht. Voorlopig blijven we de eerste dagen nog hier. Kilometers hebben we al genoeg gereden. Er staan ongeveer 7500 km tot nu toe op de teller.

Vervolg

Vandaag 7 mei zijn wij vertrokken uit Deir el Zor. Doordat we daar een dag langer zijn gebleven dan gepland was hebben we ons reisschema aan moeten passen. Het was de bedoeling geweest naar Al Hasaka te gaan, maar we moeten immers uiterlijk zondag Syrie verlaten,daarom zijn we naar Ar Raqqah gegaan. Onderweg daarheen zijn we even gestopt bij een voertuig dat door vele boeren in Syrie gebruikt wordt. We wilden daar een foto van maken, omdat er een grille in zit van een mercedes personenauto. Toen we stilstonden hadden we even buiten de waard gerekend, want onmiddellijk kwam de eigenaar de weg over gestoken met nog 4 makkers. We moesten onmiddellijk uit de auto komen om wat te drinken. Koffie of thee, dat maakte niet uit. We hebben hier gevolg aan gegeven. Het was heel gezellig daar. De man die ons uitgenodigd had sprak perfect Engels. Hij had namelijk ongeveer 10 jaar op de olievelden in heel het midden oosten gewerkt. Toen we een tijdje daar gezeten hadden en diverse onderwerpen de revue hadden laten passeren, wilde hij hebben dat we bij hem bleven lunchen. Hij wilde er zelfs een schaap voor slachten. Wij vonden dat idee niet zo goed en nadat wij hem en zijn rakkers bedankt hadden, kregen we nog vers gebakken broden mee voor onderweg. Broden waren door zijn vrouw zelf gebakken en zouden een stuk beter smaken dan die we bij de bakker konden kopen. Ook kregen we nog een zak ongebrande pinda's mee. Het brood smaakte inderdaad een stuk beter dan dat we gekocht hadden.

Omdat we de Eufraat bleven volgen was het landschap een stuk aangenamer dan de 2 dagen daarvoor. Hier werd volop landbouw bedreven. Ze teelden er zelfs suikerbieten. Er waren in die omgeving twee suikerfabrieken. Toen we in Ar Raqqa zagen we op een rotonde 2 motoragenten staan. We vroegen aan hen waar we ergens voor de nachten konden gaan staan. We konden het hen niet uitgelegd krijgen. Toen we een slaapbeweging maakte dacht hij dat hij het wist. We moesten hem volgen. Hij bracht ons weer buiten de stad op een mooie plek aan de Eufraat. Toen ik hem vertelde dat dat niet de bedoeling was, wist hij het ook niet meer, want hij dacht dat we onmiddellijk zouden moeten slapen. Uiteindelijk kwam een persoon even tolken. Toen bleek dat het beter was deze plaats over te slaan om te overnachten.

Hierop hebben wij de stad maar verlaten en zijn richting Aleppo gereden om vervolgens op de camping van Christel uit te komen. In Aleppo rijden we even verkeerd en belanden we in de smalle straten van de stad. Daar rijden bijna alleen maar taxi's die allemaal haast hebben. We rijden ons vast in het verkeer. Geparkeerde auto's staan zodanig, zodat ik van mening was dat wij er niet door zouden kunnen. Heel de straat geblokkeerd en een getoeter van jewelste. Rustig blijven staan, dacht ik bij mezelf, dan komt er vanzelf een oplossing. Een taxichauffeur heeft ons er door geloodst. Hierbij mocht de auto niet op en neer schudden want dan zouden we andere voertuigen raken. We kwamen er met zijn hulp door. Hij heeft ons begeleid naar de goede weg buiten de stad. Toen stonden we na een half uur rijden op de camping bij Christel.

Morgen is het wasdag en verder rustdag.

8 mei

Toch zijn we nog even naar de stad Aleppo gegaan met zo'n busje, waar ze bij ons ze bij ons met uiterlijk 9 mensen in kunnen zitten, maar waar ze hier 15 mensen in vervoeren. Zitten kun je het niet noemen, het is meer hangen en wurgen. De chauffeurs van deze busjes rijden zo hard als ze kunnen door het verkeer. Blijven aanhoudend toeteren. Niet dat het veel uitmaakt, maar ze halen links en rechts in. Het zijn ongeveer kamikaze chauffeurs. Voor omgerekend 33 euro cent vervoeren ze ons zo'n 20 km enkele reis naar de stad. We zijn elke keer blij dat we er heelhuids uit kunnen stappen. In de stad hebben we de souk nog bezocht en een heel leuk terras waar we lekker gegeten hebben.

9 mei 2010

Vandaag vertrokken nabij Aleppo. Weer wat problemen aan de grens. Altijd die stempels, die je maar niet krijgt of niet weet welke je waar moet halen. We hebben in elk geval een goeie reis naar Turkije gehad. Lekker gegeten onderweg en nieuw voorraad aan boodschappen gedaan. Het is wel een verademing als je hier in Turkije weer allen kunt kopen wat je wilt. Ze hebben hier zelfs een Carfour. We staan nu op een camping in Kiscalesi vlak bij Silifke. We staan 3 meter van de zee af. Hier staat nog een camper uit Nederland. Ik denk dat we hier een paar dagen zullen acclimatiseren. Weinis nieuws verder te vertellen. Het weer is hier niet zo goed als in Syrie. Het is bewolkt maar wel 25 graden. Het heeft zelfs een paar druppels geregend.