Dinsdagmorgen 18 mei wordt de laatste duik genomen in zee. We rijden naar Konya om de camper na te laten kijken. Alles moet gecontroleerd worden. De remmen van de achterwielen moeten gecontroleerd worden. Het lucht- en brandstoffilter moeten vernieuwd worden. Tevens zijn de ruitenwissers aan vervanging toe.

Onderweg is het niet meer zo warm, maar we gaan ook de hoogvlakte op. Konya ligt boven de 1000 meter.

Nadat de opdracht na 2 uur in de garage gestaan te hebben volbracht was, bleek dat de remmen in goede staat waren. De filters en de ruitenwissers waren vervangen. Voordat we de auto mee konden nemen werd hij door 4 man gewassen en onderhanden genomen. Uiteindelijk moesten we de rekening vereffenen. Dit bleek neer te komen op ongeveer € 26,- Tijdens het wachten in de garage konden we nog internetten. Zo'n 200 meter voorbij de garage was een tankstation, waar we mochten overnachten. We konden het toilet en douche gebruiken. Dit kwam ons de eigenaar zelf vertellen. We hebben daar in het restaurant gegeten. De temperatuur was inmiddels naar 14 graden afgekoeld.

Woensdag 19 mei zijn we na het ontbijt vertrokken. Via Afyon zijn we gegaan naar Kutahya. Het weer is bewolkt en het is niet warmer dan 20 graden. Ongeveer 30 km voor Kutahya passeerden we 8000 gereden kilometers. In Kutahya staan we bij een Renault-garage met een Shell pomp. Hier heeft Cor naar Zeynettin Saglam gebeld met de mededeling dat we hem de volgende dag graag wilden ontmoeten in Izmit (Conceali). We stonden bij die garage op een hele rustige plaats.

Donderdag 20 mei zijn we vertrokken richting Izmit. Onderweg zijn we toch nog even naar een Ford garage aangegaan om het mechaniek van de richtingaanwijzer te laten vervangen. Dit waren we vergeten te vermelden bij de vorige beurt. Hiervoor waren we € 37,- kwijt. Vervolgens rijden we ongeveer om 15.30 uur Izmit binnen. Bij een tankstation belt Cor zijn IPA vriend. We worden hier na 20 minuten opgehaald door Zeynettin. We mogen met de camper op het terrein van de politie staan. Ze hadden daar een plek vrijgemaakt tussen de gevechtsvoertuigen. We krijgen een hele rondleiding door het bureau. Alle afdelingen worden doorlopen. Een bezoek aan de hoogste baas wordt zeker niet overgeslagen en hij loopt verder met de rondleiding mee. Ook krijgen we de schietbaan te zien, waar op dat moment schietoefeningen aan de gang waren. Daarna moesten we naar de kantine, waar we ons tegoed moesten doen aan aardbeien, kersen en pruimen. Na dit alles wordt het tijd voor een diner in de stad. De tafel was gereserveerd voor 6 personen. We krijgen daar echt Turks eten voorgeschoteld. Niets was te veel, diverse soorten kebab, hete pepers, diverse salades en niet te vergeten een soort ronde pannenkoeken, waar alles werd ingedraaid. Tot slot kregen we warme zoete taart als nagerecht. Hierna hadden we onze wensen kenbaar gemaakt. Toen bleek dat we nog een dag en nacht langer wilden blijven moesten we verkassen naar een bureau direct in de binnenstad want dan hoefden we niet met de bus of taxi naar het centrum. Het andere bureau had maar een kleine parkeerplaats en daar waren ze niet zo blij dat we met onze camper daarbij moesten staan. Maar ja wie baas is bakt koek zeggen we wel eens en zo is het ook. Zeynettin was de vervanger van de hele grote baas, dus hij deelde ook daar de lakens uit. Nadat ze aan ons gewend waren viel het allemaal mee en werden we gastvrij behandeld.

Zeynettin maakte met ons de afspraak dat hij ons morgenochtend om 08.30 uur zou komen ophalen om op het bureau te komen ontbijten. We wachten maar rustig af.

vrijdag 21 mei. Punktueel 08.30 uur werden wij opgehaald en meegenomen naar het heoofdbureau. Het ontbijt bestond uit een kop soep. Er stond wel brood bij, maar we dachten dat daarna wel beleg bij zou komen. Helaas alleen soep,dat was het ontbijt. Niet getreurd, we dachten de dag samen door te brengen en de stad Izmit te bekijken. Dit werd anders. We kregen een prive-chauffeur met politiewagen en een tolk ter beschikking die ons de stad en omgeving lieten zien. We hebben een onderzeeboot en een groot oorlogsschip bezocht. Ook was er langs de kust een ontzettend mooi groot schoon park. Hier hadden vroeger fabrieken gestaan, maar door de grote aardbeving in 1999 hebben zijn deze allemaal verwoest. Dat spul hebben ze opgeruimd en een kilometers lang park aangelegd. Bij deze aardbeving vielen 20.000 doden. in de stad hebben we de bijzonderheden bekeken. We zagen ook eenkerkhof voor politemensen die tijdens dienst omgekomen zijn. Daarna hebben we gegeten op de kosten van de Turkse I.P.A. (International Police Association) Na de lunch werden we verwacht op het hoofdbureau waar we weer werden ontvangen door het management. Hierbij was ook de politie-arts aanwezig. Diverse zoetigheden kwamen op tafel naast de gebruikelijke thee.

Hierna zijn we weer met onze begeleiders naar een pretpark voor kinderen gegaan. Daar werden ook cartoonfilms opgenomen. Toen het hard begon te regenen zijn we naar huis gegaan. Daar heeft An weer lekker gekookt. We hebben stroom gekregen vanuit het bureau. De laptop hebben we aangesloten op hun internet en we konden weer aan de slag met ons verhaal.

Morgenvroeg nemen we afscheid en vertrekken naar Istanbul