Vandaag 7 mei zijn wij vertrokken uit Deir el Zor. Doordat we daar een dag langer zijn gebleven dan gepland was hebben we ons reisschema aan moeten passen. Het was de bedoeling geweest naar Al Hasaka te gaan, maar we moeten immers uiterlijk zondag Syrie verlaten,daarom zijn we naar Ar Raqqah gegaan. Onderweg daarheen zijn we even gestopt bij een voertuig dat door vele boeren in Syrie gebruikt wordt. We wilden daar een foto van maken, omdat er een grille in zit van een mercedes personenauto. Toen we stilstonden hadden we even buiten de waard gerekend, want onmiddellijk kwam de eigenaar de weg over gestoken met nog 4 makkers. We moesten onmiddellijk uit de auto komen om wat te drinken. Koffie of thee, dat maakte niet uit. We hebben hier gevolg aan gegeven. Het was heel gezellig daar. De man die ons uitgenodigd had sprak perfect Engels. Hij had namelijk ongeveer 10 jaar op de olievelden in heel het midden oosten gewerkt. Toen we een tijdje daar gezeten hadden en diverse onderwerpen de revue hadden laten passeren, wilde hij hebben dat we bij hem bleven lunchen. Hij wilde er zelfs een schaap voor slachten. Wij vonden dat idee niet zo goed en nadat wij hem en zijn rakkers bedankt hadden, kregen we nog vers gebakken broden mee voor onderweg. Broden waren door zijn vrouw zelf gebakken en zouden een stuk beter smaken dan die we bij de bakker konden kopen. Ook kregen we nog een zak ongebrande pinda's mee. Het brood smaakte inderdaad een stuk beter dan dat we gekocht hadden.

Omdat we de Eufraat bleven volgen was het landschap een stuk aangenamer dan de 2 dagen daarvoor. Hier werd volop landbouw bedreven. Ze teelden er zelfs suikerbieten. Er waren in die omgeving twee suikerfabrieken. Toen we in Ar Raqqa zagen we op een rotonde 2 motoragenten staan. We vroegen aan hen waar we ergens voor de nachten konden gaan staan. We konden het hen niet uitgelegd krijgen. Toen we een slaapbeweging maakte dacht hij dat hij het wist. We moesten hem volgen. Hij bracht ons weer buiten de stad op een mooie plek aan de Eufraat. Toen ik hem vertelde dat dat niet de bedoeling was, wist hij het ook niet meer, want hij dacht dat we onmiddellijk zouden moeten slapen. Uiteindelijk kwam een persoon even tolken. Toen bleek dat het beter was deze plaats over te slaan om te overnachten.

Hierop hebben wij de stad maar verlaten en zijn richting Aleppo gereden om vervolgens op de camping van Christel uit te komen. In Aleppo rijden we even verkeerd en belanden we in de smalle straten van de stad. Daar rijden bijna alleen maar taxi's die allemaal haast hebben. We rijden ons vast in het verkeer. Geparkeerde auto's staan zodanig, zodat ik van mening was dat wij er niet door zouden kunnen. Heel de straat geblokkeerd en een getoeter van jewelste. Rustig blijven staan, dacht ik bij mezelf, dan komt er vanzelf een oplossing. Een taxichauffeur heeft ons er door geloodst. Hierbij mocht de auto niet op en neer schudden want dan zouden we andere voertuigen raken. We kwamen er met zijn hulp door. Hij heeft ons begeleid naar de goede weg buiten de stad. Toen stonden we na een half uur rijden op de camping bij Christel.

Morgen is het wasdag en verder rustdag.

8 mei

Toch zijn we nog even naar de stad Aleppo gegaan met zo'n busje, waar ze bij ons ze bij ons met uiterlijk 9 mensen in kunnen zitten, maar waar ze hier 15 mensen in vervoeren. Zitten kun je het niet noemen, het is meer hangen en wurgen. De chauffeurs van deze busjes rijden zo hard als ze kunnen door het verkeer. Blijven aanhoudend toeteren. Niet dat het veel uitmaakt, maar ze halen links en rechts in. Het zijn ongeveer kamikaze chauffeurs. Voor omgerekend 33 euro cent vervoeren ze ons zo'n 20 km enkele reis naar de stad. We zijn elke keer blij dat we er heelhuids uit kunnen stappen. In de stad hebben we de souk nog bezocht en een heel leuk terras waar we lekker gegeten hebben.

9 mei 2010

Vandaag vertrokken nabij Aleppo. Weer wat problemen aan de grens. Altijd die stempels, die je maar niet krijgt of niet weet welke je waar moet halen. We hebben in elk geval een goeie reis naar Turkije gehad. Lekker gegeten onderweg en nieuw voorraad aan boodschappen gedaan. Het is wel een verademing als je hier in Turkije weer allen kunt kopen wat je wilt. Ze hebben hier zelfs een Carfour. We staan nu op een camping in Kiscalesi vlak bij Silifke. We staan 3 meter van de zee af. Hier staat nog een camper uit Nederland. Ik denk dat we hier een paar dagen zullen acclimatiseren. Weinis nieuws verder te vertellen. Het weer is hier niet zo goed als in Syrie. Het is bewolkt maar wel 25 graden. Het heeft zelfs een paar druppels geregend.